بیماری ام اس چیست؟ (علائم بیماری ام اس) - مجله مدیریت ناب

حتما تا به امروز نام این بیماری را شنیده اید و نمونه هایی از این بیماران را در بین اطرافیان دیده اید. ام اس بیماری است که در زنان بیشتر از مردان شایع است و علایم و نشانه هایی هم دارد. اگرچه درمان قطعی برای بیماری ام اس وجود ندارد اما کاملا می توان آن را تحت کنترل درآورد. برای آشنایی بیشتر با این بیماری و نکاتی که درباره آن باید بدانید ادامه این مقاله از مجله اینترنتی خبرنگاران را دنبال کنید.

بیماری ام اس چیست؟

بیماری ام اس (Multiple sclerosis) یک بیماری ناتوان کننده است که مغز و نخاع را تحت تاثیر قرارداده و باعث از دست دادن کنترل، دید، تعادل و حواس (بی حسی) می گردد. در بیماری ام اس اعصاب مغز و نخاع توسط سیستم ایمنی بدن آسیب می بینند، که به این اختلال بیماری خودایمنی می گویند. بیماری های خودایمنی بیماری هایی هستند که در آن ها سیستم ایمنی بدن که وظیفه شان حفاظت از بدن و نابودکردن آسیب رسان های خارجی همچون باکتری هاست، اشتباها شروع به حمله به بافت های بدن می کنند. در این بیماری، سیستم ایمنی بدن شروع به حمله به مغز و نخاع دو تا از اجزای مهم که سیستم مرکزی اعصاب را کنترل می کنند، کرده و باعث فلج شدن و از کارافتادگی آن ها می گردد.

این بیماری بین زنان دو تا سه برابر شایع تر از مردان است. همچنین بیشترین خطر ابتلا به این بیماری بین نوجوانی و سن 50 سالگی می باشد.

علائم و نشانه های ابتلا به این بیماری چیست؟

علائم و نشانه های بیماری ام اس بسیار متفاوت بوده و به شدت و محل آسیب بستگی دارد. برخی از افراد مبتلا ممکن است توانایی راه رفتن بصورت مستقل را از دست داده و یا کاملا فلج شوند در حالیکه عده ای دیگر از افراد مبتلا به این بیماری، دوره های طولانی را بدون تجربه هیچ علائمی پشت سر می گذارند. به طور کلی علائم این بیماری شامل موارد زیر می گردد:

• بی حسی یا ضعف در دست و پاها و تنه که معمولا در یک طرف بدن به وجود می آید.

• از بین رفتن کلی یا جزئی دید، که معمولا در یک چشم اتفاق می افتد و همچنین احساس درد در چشم به هنگام حرکت دادن آن

• دوبینی طولانی مدت

• خارش یا درد در قسمت های مختلف بدن

• خواب رفتگی یا درد در قسمت هایی از بدن

• بریده بریده حرف زدن

• احساس برق گرفتگی که با انجام برخی حرکات گردن احساس می گردد

• احساس خستگی و بی حالی

• اختلال کلامی

• سرگیجه

• خستگی مفرط

• اختلالات عملکردی مثانه و روده ها

• سرگیجه

گرما و استرس هم می توانند باعث بدتر شدن علائم بیماری ام اس شوند. بسیاری از بیماران مبتلا به MS، افسرده هم می شوند گرچه محققان مطمئن نیستند که آیا افسردگی از علائم این بیماری است و یا فقط پاسخی به یک بیماری مزمن به شمار می رود. بیماری MS بطور کلی تأثیری بر روی طول عمر بیمار ندارد.

روش های درمان کدام است؟

بیماری ام اس هیچ درمان قطعی نداشته و روش های درمانی استفاده شده معمولا بر روی کند کردن فرایند بیماری، تسریع فرایند بهبودی پس از حملات ام اس و مدیریت علائم آن تمرکز می کنند. برخی از افراد علائم بسیار خفیفی را تجربه کرده و نیاز به درمان ندارند.

درمان حملات ام اس

مانند پردنیزون و متیل پردنیزولون تزریقی، به منظور کاهش التهاب عصبی تجویز می شوند. از عوارض جانبی این داروها می توان به بی خوابی، افزایش فشارخون و تغییرات خلق وخوی مایعات اشاره کرد.

بخش مایع خون شما (پلاسما) برداشته شده و از سلول های خونی جدا می گردد. سپس سلول های خونی با یک محلول پروتئینی (آلبومین) مخلوط شده و به خون بازگردانده می شوند. درصورتی که علائم بیماری به تازگی در بدن شما ظاهر شده باشد، شدت آن ها زیاد بوده و یا بدن شما پاسخ مناسبی به استروئیدها ندهد، از تعویض پلاسما استفاده می گردد.

توجه: اگر به محض تشخیص این بیماری، درمان صورت نگیرد، موجب از کارافتادگی فرد می گردد.

- خستگی شدید

- استرس

- سیگار

- تب

- حمام دریافت با آب گرم و یا در مکان های خیلی گرم بودن

- در معرض نور خورشید قرار دریافت

- نوشیدن الکل

لازم به ذکر است که گرچه در حال حاضر درمان قطعی برای بیماری ام اس وجود ندارد، ولی درمان های جدید می توانند تسکین دهنده باشند. دانشمندان و محققان در حال بررسی روش های درمانی جدیدی می باشند.

توصیه هایی برای مراقبت از بیماران مبتلا به ام اس

بهتر است که همیشه در دسترس این بیماران باشیم و آن ها را تنها نگذاریم. اگر چه ممکن است معلولیت آن ها جزیی باشد و بتوانند از پس کارهای روزانه خود برآیند، اما بروز حملات عصبی به آن ها خبر نمی دهد و اگر این بیماران خود را در شرایط حمله تنها و ناتوان ببینند، شرایط روحی شان آسیب می بیند. بنابراین سعی کنید در دسترس بیمار باشید و او را تنها نگذارید. در صورت لزوم برایش پرستار بگیرید و کارهای سخت را به او نسپارید. شرایط منزل را طوری فراهم کنید که سرشار از صمیمیت باشد و کمترین استرسی به بیمار وارد نگردد، چون استرس بیماری را بدتر می کند. از کم هزینه ترین چیزها برای بهبود شرایط او استفاده کنید، مثل خندیدن و شاد بودن.

گردآوری: مجله اینترنتی خبرنگاران

منبع: setare.com