گفتگوی خبرنگاران با خسرو خورشیدی طراح برجسته و استاد نامدار ، باید به جوانان امید و آگاهی داد - مجله مدیریت ناب

از وبلاگ رحیمی دیدن فرمایید و کلی مقاله و خبر جالب مطالعه نمایید.

خورشیدی درباره نمایشگاه تازه خود در دانشگاه تهران به خبرنگاران گفت: چند سال پیش بعضی دوستان نشانی به نام زدند تا از سال ها فعالیت بنده در حوزه طراحی صحنه و لباس تقدیر نمایند. من خودم چندان موافق این نوع تقدیر نبودم و نیستم و معتقدم مدال و نشان باید جایگاهی خاص داشته باشد. یعنی این گونه نباشد که یک سال به یک آدم درجه یک و مطلع برسد و سال بعد فرد برنده در آن حد نباشد.

این طراح پیشکسوت و قدیمی که بیشتر در حوزه تئاتر فعالیت نموده، اضافه نمود: نشان خسرو خورشیدی چهار سال اهدا شد و سال پنجم دیگر اهدا نشد که دلیل اصلی آن هم مشکل مالی بود. خانم نگار اسکندرفر در موسسه کارنامه به بنده لطف داشتند و تصمیم گرفتند در آذرماه به مناسبت تولد من یک کار ویژه انجام بدهند. من هرگز در زندگی ام تولد نگرفتم و تولد برای بچه های دهه 1330 به بعد است و به سن و سال من نمی خورد.

خورشیدی گفت: نمایشگاه آثار هنری و خاطرات من در دانشگاه تهران به یک بانوی بزرگوار به نام سرکار خانم فاطمه سیاح تقدیم شده است؛ بانویی که خیلی ها با او آشنا نبودند و نیستند و من کوشش کردم مردم به ویژه جوانان را از وجود بانویی بزرگ در تاریخ ادبیات ایران مطلع کنم. برای این نمایشگاه چند پوستر کشیدم و مجسمه هم ساختم که تنوع داشته باشد و کسانی که می آیند برای بازدید با فضایی متنوع روبرو شوند.

• نمایشگاه آثار و خاطره های خورشیدی در دانشگاه تهران برپاست

این هنرمند قدیمی و تحسین شده فضای کلی نمایشگاه را چنین توصیف کرد: اگر کسی سیر حکمت در اروپا خوانده باشد، می داند ذکاءالملک فروغی در این کتاب بیشتر از خوبی های اروپا تعریف نموده است اما امروز از آن حکمت چندان خبری نیست و در قرن 21 بیشتر یک یورش را شاهدیم که ابتدا در قالب طالبان بود و بعد هم داعش از دل اروپا بیرون آمد؛ پدیده ای که دیدم چقدر جنایت در گوشه و کنار جهان مرتکب شد.

خورشیدی هدف اصلی خود را مطلعی دادن به نسل امروز دانست و اضافه نمود: حرف من این است که ما نباید دستخوش این جریان های طالبانی و داعشی شویم و باید مطلعانه به مقابله آنها برویم. باید در فکر پیشرفت جامعه باشیم و کاری نکنیم عوامل خارجی ما را تخریب نمایند. باید همه بدانند چرا وقتی موزه های پالمیرا را خراب می کردند، صدا در اروپا از کسی درنیامد و حتی موزه واتیکان هم به آن واکنش نشان نداد. این کمترین کاری بود که آنها می توانستند انجام بدهند.

وی درباره بانو سیاح که این نمایشگاه به ایشان تقدیم شده، گفت: مرحوم خانم سیاح در آلمان از پدری ایرانی و مادری آلمانی به جهان آمد و پدر ایشان سال ها در دانشگاه مسکو زبان فارسی تدریس می کرد. خانم سیاح همان زمان به هفت زبان زنده جهان مسلط بود؛ آلمانی، روسی، فرانسوی، اسپانیولی، انگلیسی، عربی و فارسی و سال 1312 که همراه خانواده به ایران آمد، در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران به تدریس مشغول شد.

خورشیدی در تشریح توانایی هایی بانو سیاح اضافه نمود: ایشان کار خود را با تدریس ادبیات تطبیقی روسیه و فرانسه آغاز کرد و همان زمان آثار نویسندگان برجسته روس از جمله ایوان تورگنیف، نیکولای گوگول، ماکسیم گورکی و آنتوان چخوف را با بزرگان ادبیات فرانسه همچون آناتول فرانس، اونوره دوبالزاک، ویکتور هوگو و گی دو موپاسان برای دانشجویان مقایسه می کرد و نقشی اساسی در شناساندن این چهره ها داشت.

این طراح برجسته ادامه داد: کرسی خانم سیاح در دانشگاه تهران به قدری پربار بود که پس از فوت ایشان عملا برای همواره تعطیل شد و با اینکه کسانی برای ادامه دادن راه کوشش کردند اما ره به جایی نبردند. بانو سیاح در دوران حیات کانون زنان ایران را بنیان نهاد که در آن جمعی از بانوان فرهیخته و باسواد و وارسته گرد هم می آمدند. مقاله های ایشان در مجله مهر منتشر می شد و نکته جالب اینکه ابتدا به روسی می نوشت و بعد به فارسی ترجمه می کرد.

بانو سیاح دکترایش را در دانشگاه مسکو گرفته بود و سال 1326 در حالی که 46 سال بیشتر نداشت از جهان رفت. او در همان سن و سال به درجه استادی کامل رسیده و از استادان بی بدیل دانشگاه تهران بود. در تمام این سال ها کمتر درباره نام و نشان و خدمات این چهره ماندگار در ایران سخن گفته شده بود و خورشیدی کوشید به سهم خود این کوتاهی تاریخی را جبران و نمایشگاه آثار هنری خود را به ایشان تقدیم کند.

خورشیدی درباره نحوه آشنایی خود با دکتر سیاح هم گفت: خواهر من شاگرد بانو سیاح بود و همواره در خانه از ایشان تعریف می کرد. نوروز 1320 که دکتر به خانه ما آمد، من هشت سال داشتم و تصور می کردم الان با یک غول روبه رو می شوم. در همان ملاقات کوتاه شیفته فروتنی و افتادگی ایشان شدم و همواره می خواستم کاری برایشان بکنم. به همین دلیل، سه تابلو از تصویر دکتر سیاح کشیدم و به دانشکده های ادبیات سه دانشگاه تهران، تبریز و شیراز تقدیم کردم.

طراح برجسته صحنه و لباس تئاتر ایران در خاتمه گفتگوی خود با خبرنگاران گفت: بزرگ ترین آرزوی معرفی کردن افرادی است که صادقانه و عاشقانه به این مملکت و مردم آن خدمت کردند. ما باید بتوانیم آنها را که عشق خدمت به ایران داشتند به جامعه جوان معرفی کنیم تا حس وطن دوستی و وطن پرستی در جوانان ما تقویت گردد و بدانند که خود آنه باید ایران را بسازند. همه ما باید خدمتگزار ایران باشیم.

استاد خسرو خورشیدی سال 1311 در همدان به جهان آمد و پدرش میرزا شفیع از نخستین دانش آموختگان دارالفنون در دوره قاجار بود. او دوره کودکی تا نوجوانی را در تهران حضور داشت و برای ادامه تحصیل از ایران خارج شد. خورشیدی خاتمه سال 1348 به تهران بازگشت و در دانشکده هنرهای دراماتیک دانشگاه تهران آغاز به تدریس کرد. او از پایه گذاران رشته تحصیلی طراحی صحنه در دانشگاه ها ایران بود و به همین دلیل روز پنجم آذر را روز طراحی صحنه نامیده اند.