عکس ، راز شگفت انگیز جایگزینی دندان مار!
به گزارش مجله مدیریت ناب، محققان توانستند روش منحصربفرد مارها برای جایگزین کردن دندان هایشان را کشف نمایند که به شناسایی رده بندی فسیل آنها نیز یاری کرد.
پریسا عباسی- بر اساس مطالعه تازه که به سرپرستی محققی از مرکز علوم بالینی، دهان، و کاربردی سازی در کینگزکالج لندن انجام شد، تفاوت های کلیدی در روش جایگزینی دندان به وسیله مارها و سایر خزندگان شناسایی شد و آنها مکانیزمی را تشخیص دادند که به مارها اجازه می دهد تا دندان های قدیمی خود را بریزند و دندان های تازه را جایگزین آن نمایند.
بیشتر خزندگان به طور دائمی دندان های خود را با دندان های تازه جایگزین می نمایند. با این حال، در آروارهس مارها هیچ نشانه ای از اینکه چطور آنها دندان های قدیمی خود را برمی دارند وجود ندارد. در حالیکه سایر خزندگان، برخلاف مارها، دارای حفره های جایگزینی دندان هستند که با آغاز رشد یک دندان تازه ایجاد می شوند. این حفره های جایگزینی، پایه های دندان قدیمی تر را می خورند و در فرآیندی به نام تحلیل رفتن دندان خارجی، یاری می نمایند.
یافته های این مطالعه نشان داد که مارها فاقد این حفره ها هستند و در عوض قادرند دندان های قدیمی را به وسیله عملکرد غیر معمول ادنوکلاست ها (سلول هایی که بافت دندان را بر می دارند) که عاج دندان را از داخل تجزیه می نمایند، برداشته و دندان تازه را جایگزین نمایند.
این یافته ها نشان می دهند که شواهد این تحلیل رفتگی داخل دندان را، می توان حتی با استفاده از روش های غیرتهاجمی، نظیر اسکن توموگرافی کامپیوتری نیز تشخیص داد. محققان با ترکیب این رویکردها، نشان دادند که این شکل منحصربفرد برای جایگزینی دندان، در سرتاسر درخت تکاملی مارها وجود دارد.
دکتر آرون لبلانک، نویسنده ارشد این مطالعه و مدرس علوم زیستی دندان در دانشکده دندانپزشکی، دهان و علوم جمجمه و صورت می گوید:با اکتشافات تازه فسیل مارهای باستانی، درازای عمر آنها به دوران دایناسورها می رسد. اما ممکن است زمانی فرا برسد که تفاوت بین مارمولک و مار بسیار گنگ و مبهم گردد. ما به نشانه های تشریحی احتیاج داریم که مختص به مارها باشند و احتیاج داریم این نشانه ها در تمام گونه های زنده و یا منقرض شده مارها، و یا حتی فسیل های آنها، حفظ شده و قابل شناسایی باشند. ممکن است بتوانیم با استفاده از مکانیسم ریزش دندان در مارها، مدارک تازهی که مستقل از آناتومی جمجمه و بدن آنها باشد، برای شناسایی گونه فسیل هایی که آرواره های آنها را در اختیار داریم، ارائه دهیم و ثابت کنیم که آنها متعلق به خانواده مارها بوده اند.
جایگزینی این چنینی دندان، در هیچ خزنده یا مارمولکی وجود ندارد. هر یک از دندان های مارها، در مقاطع مختلف زندگی، تغییرات شگرفی را تجربه می نمایند: پالپ داخلی هر دندان، پر از سلول های بزرگی می شوند که آغاز به خوردن دندان ها از داخل می نمایند. این فرآیند نهایتا پایه دندان را ضعیف می نماید تا دندان از فک جدا شده و جای خود را به دندان تازهی که در حال رشد است بدهد.
محققان با استفاده از توموگرافی کامپیوتری، اسکلت های گونه های موجود را آنالیز کردند و داخل بافت های دندانی به جامانده از ادونتوکلاست ها علامت گزیدگیای را شناسایی کردند که می توانستند دوباره داخل دندان ها جذب شوند.
سپس محققان از این روش برای تشخیص علامت گزیدگی در داخل دندان های مار فسیلی Yurlunggur و یکی از قدیمی ترین فسیل های مار یافت شده، که یک قطعه آرواره 150 میلیون ساله پرتالوفیس است استفاده کردند. این نشان داد که این ویژگی از اولین ابداعات خانواده مارها، حتی قبل از زمانی است که آنها سایر اندام خود را از دست بدهند.
منبع: phys
منبع: خبرآنلاین