کشف یک کهکشان که گویا دوقلوی کهکشان راه شیری است - مجله مدیریت ناب

خبرنگاران| یک ذره بین کیهانی، کهکشانی شبیه به کهکشان راه شیری را در ابتدای عالم شناسایی نموده است که مطابق انتظارات کیهان شناسان نیست. ستاره شناسان با استفاده از رصدخانه رادیویی ALMA یک کهکشان بسیار دور را کشف نموده اند که به طرز شگفت آوری شبیه کهکشان راه شیری ما است. کهکشان 47-SPT0418، توسط کهکشانی دیگر در نزدیکی لنز گرانشی قرار گرفته است و در آسمان به عنوان یک حلقه تقریبا کاملا نورانی به نظر می رسد.

به گزارش خبرنگاران؛ هنگامی که ستاره شناسان به ابتدای عالم نگاه می نمایند، کهکشان هایی بهترین فرصت را برای دیده شدن دارند که، بسیار روشن باشند تا از فواصل دور نیز مشاهده شوند. اما ذره بین کیهانی که به عنوان لنز های گرانشی معروف است، حتی کهکشان های معمولی را در فواصلی حدود میلیارد ها سال نوری، قابل مشاهده می نماید.

اکنون اخترشناسان از چنین لنز هایی برای دریافت نور از یک کهکشان استفاده نموده اند که دارای شباهت های چشمگیری با کهکشان راه شیری است.

فرانچسکا ریزو (انستیتوی اخترفیزیک، ماکس پلانک) و همکارانش شاهد نوری از یک کهکشان جوان درحال شکل گیری بودند، که 12 میلیارد سال پیش آن را ترک نموده بود. آن نور قبل از اینکه از یک کهکشان پیش زمینه عبور کند، 9 میلیارد سال در راه بوده است و اگر شانس بیاورد، درست بین کهکشانی دورتر و ما واقع شده است.

گرانش کهکشان پیش زمینه، این نور را خم نموده و شکل آن را منحرف می نماید. در نتیجه، از دیدگاه ما روی زمین، کهکشان دوردست به عنوان یک حلقه بی نقص ظاهر می گردد: یک حلقه انیشتین. تیم ریزو از ALMA در شیلی، برای تصویربرداری از درخشش گاز های سرد این کهکشان و همچنین تابش های همزمان ستاره های در حال شکل گیری اش، استفاده کردند. سپس شکل کهکشان را شبیه سازی کردند و نشان دادند اگر هیچ عدسی گرانشی وجود نداشته باشد که شکل کهکشان را تغییر دهد، ALMA چه تصویری ثبت خواهد نمود.

ریزو می گوید: این کار یک کلک است، اما به این واقعیت که این کهکشان، تغییر شکل یافته، یک حلقه کامل انیشتین است، یاری می نماید. کهکشان شبیه سازی شده بسیار کوچک است، تقریبا 10 برابر کوچکتر از کهکشان راه شیری است و سرعت شکل گیری ستاره های جوانش حدودا 100 برابر سرعت تشکیل ستاره در کهکشان ماست. با توجه به شبیه سازی های کیهانی اخترشناسان، به نظر می رسد که این کهکشان به طرز شگفت آوری از لحاظ رفتار و شکل شبیه به کهکشان ماست و مانند راه شیری یک کهکشان مسطح با یک برآمدگی است. انجام این مقایسه با شبیه سازی های کیهانی، چندان ساده نیست.

مارسل نیلمان (موسسه نجوم ماکس پلانک) می گوید: برای شبیه سازی های کیهانی، اندازه گیری نسبت حرکت چرخشی به حرکات تصادفی بسیار سخت است. اندازه گیری صحیح این کمیت برای مقایسه با داده ها، احتیاج به شبیه سازی ای دارد که گاز های سرد را مدل سازی کند، ولی در بیشتر مواقع این گونه شبیه سازی ها به نتیجه نمی رسد.

هرچند این کهکشان آثاری از وجود بازو های مارپیچی را در خودش نشان نمی دهد، ولی از دو جنبه به کهکشان راه شیری شبیه است:

1- داشتن یک قرص یا صفحه چرخان

2- برآمدگی مرکزی به نحوی که گروه عظیمی از ستارگان در اطراف مرکز کهکشان به صورتی فشرده در کنار هم قرار گرفته اند.

به همین دلیل هم آن را به عنوان دورترین کهکشانی که بسیار شبیه راه شیری است معرفی نموده اند. این رصد، اولین موردی است که وجود برآمدگی مرکزی را در کهکشانی که در دوران اولیه کیهان قرار گرفته است نشان می دهد.

اما شگفتی عظیم هنگامی رخ داد که معین شد این کهکشان همچون کهکشان های نزدیک، واقعا بسیار آرام و منظم است! چرا که این موضوع کاملا با آن چه که از مدل های نظری و شواهد رصدی قبلی به دست آمده بود در تضاد است.

آن چه که تا به امروز اخترشناسان برای کهکشان های جوان در دوران اولیه کیهان شناخته اند این بود که کهکشان های جوانی که در آن دوران پرآشوب هنوز در مرحله شکل گیری هستند، بسیار آشوبناک و ناپایدار بوده اند و ساختار های معینی همچون آن چه که در راه شیری مشاهده می کنیم، در آن ها وجود نداشته است. ولی اکنون با این رصد و مشاهده ِ دقیق تر خلاف این انتظار مشاهده شده است.

مطالعه و آنالیز کهکشان های دوردستی نظیر SPT0418-47 برای درک و فهم ما از چگونگی شکل گیری وتحول کهکشان ها بسیار اساسی و کلیدی هستند.

همین کهکشان با توجه به فاصله 12 میلیارد سال نوری ای که دارد، ما را به گذشته بسیار دور، زمانی که فقط 10% از عمر فعلی عالم گذشته بوده می برد؛ زمانی که این کهکشان در حال تشکیل و ساخته شدن بوده است. به همین دلیل است که با مطالعه این نوع کهکشان ها با سفر در زمان به آن لحظه ها و دوران های آغازین عالم حرکت می کنیم ومی توانیم با دقت بیشتری دانش خودمان را از تولد و تحول کهکشان ها بسازیم.

فاصله بسیار زیاد این کهکشان ها باعث می گردد که حتی با عظیمترین و قوی ترین تلسکوپ های موجود هم آن ها را همچنان کوچک و کم فروغ دید و نتوان مشاهدات دقیق و با جزئیات زیادی از آن ها داشت. از این رو عموم مشاهدات فعلی، جزئیات زیادی در خود ندارند.

به عقیده نیلمان اگر این یافته ها بتوانند در یک نمونه عظیمتر از کهکشان ها در ابتدای عالم تکرار شوند، ممکن است احتیاج باشد درباره دانشمان در زمینه تکامل کهکشان ها تجدید نظر کنیم.