محمدرضا عیوضی: گفتند پول بده تا صدایت از تلویزیون پخش شود! - مجله مدیریت ناب

خواننده قدیمی پاپ بازیگر تئاتر شد تیتری بود که خبر از حضور محمدرضا عیوضی در نمایش اتاق پرو به کارگردانی نغمه نوذری می داد.

خواننده پاپی که شنیدن نامش، قطعاتی، چون تو سرزمین عشقی به آهنگسازی ناصر چشم آذر، گل واژه خلقت به آهنگسازی فرید شب خیز، تیتراژ سریال روزگار جوانی و... را به یاد می آورد. آثاری که طبق آن چه خودش می گوید او و خشایار اعتمادی را در زمره نخستین خوانندگان موسیقی پاپ بعد از انقلاب قرار می دهد.

عیوضی این روز ها در سالن شماره یک عمارت نوفل لوشاتو، نقش کوگل ماس، پروفسور ادبیات زبان لاتین و یونانی سیتی کالج را بازی می کند. مردی که در زندگی زناشویی اش ناپیروز است و برای مشورت ابتدا به مطب روانکاو و سپس به دفتر پرسکی جادوگر می رود. پرسکی و دستیارش پیشنهاد می کنند با یک کتاب وارد اتاق پرو جادویی گردد و در بین شخصیت های رمان های مورد علاقه اش به دنبال عشق بگردد. پروفسور اثری از گوستاو فلوبر را انتخاب می کند و به دیدار اِما بووآری می رود...

آن چه در ادامه می خوانید گفت وگویی است با محمدرضا عیوضی که با صحبت در مورد نقشش در اتاق پرو شروع شد، به واکنش ها نسبت به آن چه حضور خواننده قدیمی پاپ بر صحنه تئاتر خوانده شد رسید و با تمرکز بر فعالیت های موسیقایی او و نقدها جدی اش از عملکرد شورای شعر و ترانه دفتر موسیقی و مرکز موسیقی و سرود سازمان صدا و سیما به خاتمه رسید.

صحبت مان را با نقشی که این روز ها در نمایش کمدی اتاق پرو بازی می کنید، شروع کنیم.

همان طور که می دانید نویسنده و کارگردان این اثر نغمه نوذری است و متن را براساس نمایشنامه ای از وودی آلن نوشته. اتاق پرو که اکنون روی صحنه می بینید دقیقا مانند نمایشنامه وودی آلن نیست و با توجه به شرایط اجتماعی مان تغییراتی در آن ایجاد شده است. این نمایش، یک کمدی کلاسیک سورئال است و با بهره گیری از قوه تخیل، تماشاگران را از عالمی به عالمی دیگر می برد و برمی گرداند.

بازیگران دیگر این اثر، ایمان اصفهانی، نسترن ابراهیم زاده و نگین سرتیپی در تئاتر شناخته شده اند و کارشان را به درستی انجام می دهند و من به شخصه بسیار مسرور می شوم اگر نقدی نسبت به حضورم در این اثر بشنوم و بخوانم. حضور من در این نمایش ممکن است به واسطه سابقه ام در دنیای موسیقی باعث تعجب دوستان شده باشد هر چند پیش تر نیز تجربه هایی در سریال کژدم 33 و چند تله فیلم داشته ام. اولین تجربه ام در تئاتر نیز به حضوری پنج دقیقه ای در نمایش به وقت پازولینی برمی گردد تا اتاق پرو که در طول یک ساعتی که نمایش اجرا می گردد، روی صحنه ام و طبیعتا دشواری های خود را دارد.

محمدرضا عیوضی در نمایش کمدی اتاق پرو

شما نیز می دانید که لبخند روی لب مردم آوردن کار سختی است. آن هم در اثری کمدی کلاسیک که نمی توانید در آن برای برقراری ارتباط با مخاطب به سمت روزمرگی ها بروید و باید ضمن حفظ وجه و صندلی کلاسیک کار و حرکت در چهارچوبی تعیین با تماشاگر ارتباط برقرار کنید.

خبر حضور شما در نمایش اتاق پرو با تیترهایی، چون خواننده قدیمی پاپ بازیگر تئاتر شد منتشر شد. عنوان خواننده قدیمی پاپ برایتان خوشایند است؟

وقتی می گویند خواننده قدیمی پاپ به این معناست که من در قدیم کار می کرده ام و الان دیگر کار نمی کنم در صورتی که چنین نیست. البته نسبت به خیلی از خوانندگان که چهار دهه است مشغول فعالیتند، من چندان قدیمی نیستم، اما بعد از انقلاب، من و خشایار اعتمادی، نفرات اول موسیقی پاپ ایران بودیم. من همچنان در حوزه موسیقی و مخصوصا در زمینه کار های اجتماعی مشغول کار هستم و در کنارش کار های عاشقانه نیز می خوانم.

شرایط حال حاضر موسیقی پاپ را چگونه می بینید؟

موسیقی پاپ در حال حاضر در شرایط خوبی به سر نمی برد و متاسفانه به نظرم مبتلا به ویروسی شده است که خروجی اش منجر به بیماری گوش مستتعیین می گردد. من این صحبت را در برنامه ای تلویزیونی هم مطرح کردم، نمی خواهم بگویم که همه خوانندگان امروز و حال حاضر موسیقی پاپ آثاری بی محتوا تولید می کنند، نه! در بین شان خوانندگان بسیار خوبی هست که هم صدای خوبی دارند و هم از اشعار خوبی استفاده می کنند، اما این شامل 5 تا 10 درصد هنرمندان این حوزه از موسیقی می گردد و به نظرم 95 یا 90 درصد باقی به اجرای هجویات می پردازند. متاسفم که وزارت ارشاد و صداوسیما با دادن مجوز به این آثار راه ورود آن ها را به جامعه هموار می کنند.

به گمان من روابطی که این روز ها در صداوسیما وجود دارد، روابطی کاسب کارانه است و این قبیل پیشنهادات حتی به خود من نیز شده است! به من نیز گفته اند اگر می خواهی فلان کارت از صداوسیما پخش گردد، این مبلغ پول بده و تعجب کرده ام که واقعا این پیشنهاد به من می گردد؟! و پاسخم این بوده است که اشتباه گرفته اید!

پول می دهید و آن ها [واسطه ها و دلال ها]برای کارتان، هر چه که باشد، مجوز می گیرند و به عنوان تیتراژ سریال پخش می کنند و در روشی دیگر، اگر کنسرت های تان سولداوت گردد، بدون این که تفاوتی کند که محتوای اثرتان چیست، به عنوان مهمان دعوت می شوید تا آن برنامه پربیننده گردد. به نظر من دعوت این افراد به رسانه ملی که متعلق به مردم است، اشتباه محض است و به سومدیریت و عدم مدیریت درست و سالم برمی گردد و موجب دامن زدن به رونق بیشتر این قبیل ترانه ها و موسیقی ها می گردد.

اشاره تان به هجویات بیش از هر چیز به حوزه شعر و ترانه مربوط است؟

دقیقا همین طور است.

یعنی پیش از وارد شدن به بحث آهنگسازی و غیره، به مشکلاتی که در زمینه ترانه وجود دارد اشاره می کنید؟

بحث ملودی، تنظیم و ... بحثی سلیقه ای است، ممکن است کسی از یک خط ملودی خوشش بیاید و دیگری نه یا یک نفر تنظیمی را دوست داشته باشد و نفر بعدی نه که به تجربه هنرمند و شناخت آگاهانه اش از جامعه برمی گردد که تنظیم و خط ملودی ای را انتخاب کند و انجام دهد که مورد توجه قرار بگیرد. منتقدانی هم هستند که در این حوزه صاحب نظرند و در مورد این صحبت می کنند که به عنوان مثال خط ملودی ایراد دارد یا خیر و ترانه به اجبار در خط ملودی جا شده یا واقعا جایش آن جا بوده است، اما مشکل اصلی ترانه است و در واقع هجویاتی که به اسم ترانه در جامعه ما رواج پیدا کرده است.

عملکرد شورای شعر و ترانه دفتر موسیقی و مرکز موسیقی و سرود سازمان صداوسیما را در این زمینه چگونه می بینید؟

هر دو مقصرند و گمان می کنم عواملی نفوذی در این شورا و مراکز وجود دارند که ماموریت شان این است که فرهنگ جامعه را خراب کنند و از نظر خودشان خوشبختانه و از نظر ما بدبختانه، پیروز هم شده اند. مدیران ما به خاطر عدم شناخت و فقدان صلاحیت به این شرایط تن داده اند. اگر مدیر، مدیر خوبی باشد می تواند حتی اگر خودش کارشناس شعر، ترانه، ادبیات و موسیقی نیست، در کنار دستش از کسانی که در حوزه ادبیات فعالند و استخوان خُرد کرده این کارند به عنوان مشاور استفاده کند و جلوی ورود کسانی را که با پارتی بازی، رابطه، بهره مندی از رانت و پرداخت پول و رشوه وارد این حوزه می شوند بگیرد.

روابطی که در صداوسیما وجود دارد، روابطی کاسب کارانه است و این قبیل پیشنهادات به خود من نیز شده است. صریح گفته اند اگر می خواهم فلان کارم از تلویزیون پخش گردد، باید پول بدهم.

اما متاسفانه مدیران مان هم براساس روابط فامیلی و ... وارد می شوند و به شرایط ملوک الطوایفی دچار شده ایم. هر کسی به مدیریت جایی می رسد به سراغ آشنایان و دوستان خود می رود، فارغ از این که این افراد تخصص دارند یا خیر؟ خدا آقای چمران را رحمت کند که در جواب تخصص بهتر است یا مومن بودن گفت: مومنی که انجام کاری را که در آن تخصص ندارد بپذیرد دیگر مومن نیست. انسانی که مومن، متعهد و باوجدان باشد انجام کاری را که در آن تخصص ندارد نمی پذیرد.

پس اگر بخواهید به راهکاری عملی برای بهبود شرایط موسیقی پاپ فکر کنید، گمان می کنید شیوه نظارت بر ترانه است که باید تغییر کند؟

باید شیوه نظارت بر مدیرانی را که مسئول این ماجرا هستند تغییر داد. چون مدیران نالایقی در سراسر کشور ما وجود دارند که نه تنها در حال نابودی حوزه ترانه، شعر، موسیقی و فرهنگ، بلکه در حال نابودی حوزه اقتصاد، سیاست و... هستند. باید غربال گری درستی انجام داد و از هر کسی که در حوزه کاری اش تخصص ندارد، درخواست کرد به سراغ کار دیگری برود. تخصص نداشتن در یک حوزه به معنای تخصص نداشتن در هیچ حوزه ای نیست و این افراد نیز قطعا می توانند در جای دیگری مورد استفاده قرار بگیرند.

متاسفانه در حال حاضر بسیاری از مدیران، وکیلان و وزیران ما محکم به صندلی هایشان چسبیده اند و نگرانند که مبادا با استفاده نکردن از فلان شخص که دیگری سفارشش را کرده است، میزشان را از دست بدهند.