ایجاد انگیزه یا بی انگیزه سازی؟ ، دبیر: اگر المپیک مدال نمی گیرید دنبال سهمیه نروید! - مجله مدیریت ناب

گروه ورزشی خبرنگاران، مطابق پیش بینی ها سطح هیچکدام از این رقابت ها چندان بالا نیست بطوری که طی مسابقات گزینشی آسیا تقریبا هیچ حریف حاضر و آماده ای در میان رقبا حضور نداشت، جز حریف کره ای محمدرضا گرایی که او هم به هر دلیل ممکن، در بند ابتکار عمل نماینده پرنفس و جنگنده کشورمان گرفتار شد.

از سوی دیگر، در رقابت های کشتی آزاد و فرنگی دانکلوف و نیکلا پتروف بلغارستان نیز به دلیل همزمانی این رویداد با انتخابی کشتی آمریکا و گزینشی قاره های مختلف، تقریبا هیچ کشتی گیر مطرح و نامداری شرکت نداشت. در نتیجه اغلب نفرات اعزامی ایران با برگزاری دو-سه مسابقه نسبتا سطح پایین با حریفان بی نام و نشان، سر از فینال درآورده و مدال های رنگارنگی را از آن خود کردند.

این پیروزیت ها خصوصا پیروزی دلاورمردان کشتی کشورمان در آوردگاه گزینشی علی رغم شرایط و سطح کمی و کیفی مسابقات، مستلزم تشویق، حمایت و ایجاد انگیزه از سوی مسئولان خصوصا رییس فدراسیون است که در محل گزینشی حضور دارد. به عبارت دیگر، حداقل انتظار از علی رضا دبیر این بود که اگر جایزه و پاداشی به سهمیه بگیر های المپیک نمی دهد لااقل آنان را به دلیل اینکه پیروز به کسب سهمیه المپیک شده اند مورد تشویق زبانی قرار دهد.

با این وصف وقتی وی به عوض ایجاد انگیزه، به کشتی گیران تحکم می نماید: اگر قرار است در المپیک مدال نگیرید دنبال سهمیه هم نباشید. مخاطب دچار تردید می گردد که رییس فدراسیون کشتی قهرمانان را مدح یا نکوهش می نماید؟ جالب اینکه وقتی این سخنان را در کنار تاکیدات چندی پیش وی خطاب به مسئولین ورزش قرار می دهیم که گفته بود: با این شرایط، قول کسب مدال المپیک نمی دهم، در می مانیم که این تناقضات در گفتار را چگونه می توان تفسیر کرد؟ هرچند بیان پاره ای نکات غیرانگیزشی از سوی رییس فدراسیون مسبوق به سابقه است و حتی این اظهارات غیرعمدی، اما ناپخته در پاره ای مواقع حاشیه هایی نیز به همراه داشته است.

بر همین اساس، شاید بتوان اظهارات اخیر وی در قزاقستان را نیز از این منظر تفسیر کرد با این وجود توصیه ما به دبیر این است جای اینکه با قهرمانان کشتی طلبکارانه و از سر قدرت برخورد کند اهتمام و جدیت خود در ماه های منتهی به المپیک را صرف تقویت روحیه، ایجاد انگیزه و نشاط قهرمانان کند. بی گمان اردونشینانی کشتی که در شرایط کرونا حتی اجازه ندارند از خانه کشتی خارج شوند و در عین حال تحت فشار تمرینات سخت و استرس قرار دارند، بیش از هر چیزی نیازمند روی گشاده، حمایت واقعی و امید مضاعف هستند. اکنون تا بازی های المپیک باید فضای اردو های کشتی گیران را که چشم و چراغ ورزش محسوب می شوند به فضای همدلی، رفاقت، نشاط و انگیزه تبدیل کنیم. این حداقل کاری است که نباید از آنان دریغ گردد.

محمدرضا کاظمی