اگر قرار باشد همه جمع نمایند بروند، چندنفر باقی می مانند؟ - مجله مدیریت ناب

نقد این سخن اتلاف وقت است و وزن این قلم فراتر از این اتلاف. چیزی را باید نقد کرد که چیزی باشد! ضمن آن که اخیراً مد شده، بعد از هر سخن جنجالی، اظهار می دارند که تحریف شده اند!

…، اما سخن از یک بیم و هراس است: هراس از رواج گفتمانی، که زیرپوستی در حال تبدیل شدن به یک فرهنگ است؛ فرهنگ تحکّم به این که: هرکه چنین است، برود؛ آن که چنان است، برود؛ آنان که چنین و چنان نیستند، بروند.

این توهّم شأن، که عده ای فراتر از وزن و قدر خود این گونه حکم به بودن و نبودن افراد در خانه پدری خود می نمایند، از کجا می آید؟

زیرساخت پرورش و بالندگی این افراد، خاستگاهی بوده، که همیشه از فراز بلندی با مخاطبشان سخن گفته اند؛ و نه شانه به شانه؛ که اگر دوتا می گویند، یکی هم بشنوند؛ همین! این افراد اصولا نمی توانند چهره به چهره سخن بگویند.

یا باید از فراز بلندی، بلندگو به دست بگیرند و خلایق از فرودی دست پایین به سخنانشان گوش فرادهند؛ در حالی که گردنشان را بالا گرفته اند و چیزی را در افق نظاره می نمایند؛ یا سر به زیر افنمایند و به نشانه تایید، آن را بالا و پایین نمایند.

برای این فرهنگِ گفتمانی باید فکری کرد، که تبعاتش همین می گردد، که هرچه به نظر ما درست نیست، درست نیست؛ پس هرکه آن را درست می بیند، جمع کند و برود؛ نیز هرچه به رأی ما درست است، درست است؛ و هرکه آن را نادرست می بیند، جمع کند و برود ایضاً.

واقعا اگر عمل به این فتوا در توان همگان باشد- یعنی جمع نمایند و بروند- آیا آقایان حساب نموده اند که چند نفر باقی می مانند؟!